Óli Reinert

    Mín sál var í angist og stórari neyð

    Orð: Óli Reinert
    Lag: Jens Guttesen

    1. Mín sál var í angist og stórari neyð,
    eg rópti til Gud mangan dag.
    Eg fekk tá at hoyra um Jesusar deyð,
    at dómin hann bar í mín stað.

    Niðurlag: Hans dýra blóð hevur loyst meg,
    hans dýra blóð hevur loyst meg.
    Ja, Jesus hevur goldið mína syndaskuld –
    hans dýra blóð hevur loyst meg.

    2. Sum ungur eg bað: „Harri, frels mína sál!“
    Eg Jesus á krossinum sá.
    Hann hekk har í deyðanum, drakk mína skál
    og vreiðini frelsti meg frá.

    3. Ómetalig náði, at Jesusar blóð
    fult loysigjald er fyri meg.
    Í syndarans stað hann í dóminum stóð
    – og syndari júst eri eg.

    4. Ein bjargaður syndari eri eg nú,
    so stór er Guds náði mót mær.
    Á deyða hans fyri meg havi eg trúð,
    tað sælu og vissu mær ber.

    Mær leingist til hitt blíða land

    Orð: Óli Reinert

    1. Mær leingist til hitt blíða land,
    har Harrin Jesus er;
    har sundur støkk hvørt trælaband,
    sum bindur okkum her;
    har kennir eingin sakn og neyð,
    tí føðin har er lívsins breyð;
    vit syngja hátt um lívið tá
    og Guds alvísa ráð.

    2. Vit syngja tá um Lambið har,
    sum okkum loysti her
    við blóðinum, sum heilagt var –
    tað Lambið Jesus er;
    hann tekur okkum tá í favn
    og sigur: Her er hvíldarhavn!
    Tí lukku, sum vit kenna tá,
    kann eingin siga frá.

    3. Og vinir finnast aftur har,
    sum skiltust her á fold;
    mong sorgarløta tung her var,
    tá vinur fór í mold;
    men lívsins vón vit eiga tó,
    tí Harrin Krist úr grøv upp stóð,
    og hvør tann sál, á Jesus trýr,
    skal koma, har hann býr.

    Alt, sum er merkt av Harrans hond

    Orð: Óli Reinert
    Lag: William Shrubsole, James Ellor, Oliver Holden

    1. Alt, sum er merkt av Harrans hond
    og skaparverki hans,
    øll draga vil úr deyðans nátt –
    áh, tilbið, tilbið, tilbið,
    gev Guds verki ans.

    2. Gud skapti alt, og tað var gott;
    men inn kom synd og deyð;
    men Jesus, hann vann deyðans mátt –
    áh, tilbið, tilbið, tilbið –
    hann veit hjálp í neyð!

    3. Í vetraródn og myrku nátt,
    tá kenst tú veikur her;
    men vend í bøn til Himmals hátt,
    og tilbið, tilbið, tilbið –
    ja, tað uppi ber!

    4. Náttúran vøkur er at sjá
    ein vakran summardag;
    hvør vøkur er Guds dýrd ei tá –
    áh, tilbið, tilbið, tilbið
    hann á hesum stað!

    5. Lat okkum syngja prís til hann,
    sum vildi doyggja her
    og okkum aftur lívið vann –
    áh, tilbið, tilbið, tilbið –
    hann tað verdur er!

    Mangur fellir sorgartár

    Orð: Óli Reinert
    Lag: James McGranahan

    1. Mangur fellir sorgartár
    yvir tungu lagnu her;
    Jesus grøðir suff og sár,
    tá í trúgv ein til hann fer.

    Niðurlag:
    Eg nú bíði eftir tær,
    tá tú tekur meg til tín;
    hetta er lívsmegin mín,
    at tú kemur eftir mær.

    2. Tú gavst sakn, sum sálin ber –
    tá hon betur finnur teg;
    Jesus, kom og hjá mær ver!
    Einki minni uggar meg.

    3. Jesus, ver tú hjá mær nú,
    lætt um hjartasaknin mín!
    Tað kann eingin uttan tú,
    tí eg komi nú til tín.

    4. Verðin kann ei metta meg,
    sál mín djúpan saknin ber;
    sál, í Gudi gleð tú teg –
    Jesus skjótt nú komin er!

    Vit prísa vár Jesusi góða

    Orð: Óli Reinert
    Lag: Charles H. Gabriel

    1. Vit prísa vár Jesusi góða,
    sum úthelti blóðið sítt her;
    tað sterkari er enn alt annað,
    sum nevnast kann í hesi verð.

    Niðurlag:
    Hitt undurfult frelsandi blóðið,
    sum Jesus læt úthella her,
    tað er hin sterka verja,
    sum eingin kann herja –
    so alvísa ráðið Guds er.

    2. Tað hevur umskapandi megi
    til hjørtu, í trúgv hava sæð,
    at blóðið er runnið til frelsu
    og røkkur til dagin í dag.

    3. Ei virðileyst blóðið kann gerast
    av nakrari megi, sum er;
    hin illi má undan tí flýggja,
    tá tað fyri hann tú fram ber.

    4. Nú hevur hans blóð størri virði
    enn alt annað, menn kenna her;
    tað kann fyri syndina gjalda –
    synd alla, í heiminum er.

    Mín Harri, lat meg einki frá tær draga

    Orð: Óli Reinert
    Lag: A.P. Berggren

    1. Mín Harri, lat meg einki frá tær draga!
    Tú hjálpa kanst, so einki meg kann skaða;
    um her mín ætlan stundum brátt kann bresta,
    tú altíð veitst, hvat er mær til mítt besta.

    2. Tú hoyrdi mína bøn, tá eg var ræddur,
    tú kendi meg, sum langt av leið var staddur,
    tú gavst mær hvíld í tínum sterka armi,
    gavst frið í mínum sorgarfylta barmi.

    3. Lat meg ei keðast fyri teg at liva,
    tak út úr hjartanum hvønn lítlan iva,
    sum forðar fyri tínum halga Anda,
    ið eina bjargar mær úr neyð og vanda!

    Tung eru stig á fjøllunum her

    Orð: Óli Reinert
    Lag: Jørgen P. Santon

    1. Tung eru stig á fjøllunum her
    um hetta deyðans landið;
    Jesus, leið meg á hesi ferð!
    So dvínir allur vandi.
    Leiðin gongur til lívsins land,
    um mangan illgongt var;
    har er eingin, sum kyndir brand,
    og gleðin ei endar har.

    2. Lívsins landið eg hómi brátt,
    til hetta eg meg gleði;
    tá er burtur øll heimsins nátt,
    har aldri skýmir á degi.
    Lívsins landið er dýrdarríkt,
    so mikið fata vit her;
    einki á fold er tí landi líkt,
    har sálarvón okkara er.

    3. Góð ein verulig hvíla er
    fyri likam og sinnið;
    Jesus, meg til ta hvílu ber!
    Sjálvur eg ei hana finni.
    Jesus, ber meg tey síðstu stig
    inn í títt ríki har!
    Tá er komið á mál og mið,
    og líkur eg verði tær.

    Mín góði Jesus, ver tú hjá mær

    Orð: Óli Reinert
    Lag: Klaus Østby

    1. Mín góði Jesus, ver tú hjá mær!
    Eg kann ei uttan teg liva;
    hin sanni friður, hann er hjá tær,
    har sálin ei er í iva.
    Á slíkum grundum eg ei vil standa,
    sum ikki halda í deyðans vanda,
    men Jesus aldri svíkja vil.

    2. Tann mann, ið Jesusi fylgir her,
    vil verðin onga tíð fata,
    hon heldur, slíkt bert ein villa er,
    hon altíð Gud hevur hatað;
    men nær hjá sínum vil Jesus vera
    og gjøgnum mótstøðu væl tey bera,
    um bert tey líta heilt á hann.

    3. Nú vil eg takka tær, góði Gud,
    at tú mær gavst tína náði!
    Tín sæli friður fall mær í lut,
    ei nokk eg takkað tær fái;
    tað er so gott, Gud, títt barn at vera,
    ei fatast kann tað, tú vildi gera:
    At ofra Sonin fyri meg!

    4. Mín góði Jesus, ver tú hjá mær!
    Tí so kann einki meg skaða;
    til hvíldar leggi eg meg hjá tær,
    ei nakað burt meg kann draga.
    Mín sál skal gleðast í tínum favni
    og prísa hátt tínum stóra navni,
    ta stund eg livi foldum á.

    Eg gevi meg í Jesu favn

    Orð: Óli Reinert
    Lag: Silas J. Vail

    1. Eg gevi meg í Jesu favn,
    har sál mín best kann hvíla;
    tín favnur er mín hvíldarhavn,
    tá lívsins stormar ýla.

    Niðurlag:
    Eg má teg, Jesus, elska nú,
    tí eingin góður er sum tú,
    sum tú, sum tú,
    nei, eingin er sum tú!

    2. Mín sál, hon kann ei mettast her
    av tí, sum verðin gevur;
    tað, sum frá tínum Himli er,
    tað eina virði hevur.

    3. Kom, Jesus, nú í hjartað inn,
    so fyllist tað við gleði,
    og gev mær meir títt egna sinn
    í náði dag frá degi!

    Alt, sum tínum børnum her á fold man møta

    Orð: Óli Reinert
    Lag: Paul Dresser

    1. Alt, sum tínum børnum her á fold man møta,
    fyri alt tað, Jesus, er bert hjálp hjá tær!
    Um so tykir mær, at tung gerst mong ein løta,
    hjá tær, Jesus, frið mítt hjarta aftur fær!

    Niðurlag:
    Jesus, bert hjá tær er hvíla sonn og gleði,
    eina tú kanst sløkkja sálartosta mín!
    Og eg takki tær á hesum náðidegi –
    einki kundi frelsa uttan deyði tín!

    2. Tann, sum heilt seg upp í tínar hendur gevur,
    altíð reystur gjøgnum lívið ganga kann;
    deyði, dómur einki vald á honum hevur,
    tí at Jesus deyðans myrkur yvirvann.

    3. Nú eg hvíli trygt í tínum sterka armi,
    og frá tær nú eingin burt meg ríva skal;
    troytta hjarta slær nú lætt í mínum barmi,
    meg ei syndin longur kúga kann sum træl.