Steintór Rasmussen

    Av fólki sum tær

    Orð og lag: Buck Owens
    Týtt: Steintór Rasmussen

    Av fólki sum tær
    Kemur fólk út av mær
    Av vøkrum reinum sandi
    Um hvítanes og skarð
    Í brimið á eiði
    Við stillan Tvøráfjørð
    Ja, av fólki sum tær
    Kemur fólk út av mær

    Tá skýggj eru grá
    Tung mín slóð
    Er títt bros í eygum ein glóð
    Og hvar tú enn fer
    Ein sannleiki er
    Ja, av fólki sum tær
    Kemur fólk út av mær

    Av fólki sum tær
    Kemur fólk út av mær
    Tá vetrarfrostur bítur
    Og sólin aftur sær
    Eftir gomlum gøtum
    Har býarhjartað slær
    Ja, av fólki sum tær
    Kemur fólk út av mær

    Tá skýggj eru grá
    Tung mín slóð
    Er títt bros í eygum ein glóð
    Og hvar tú enn fer
    Ein sannleiki er
    Av fólki sum tær
    Kemur fólk út av mær

    Mítt Ljós

    Orð: Petur Háberg Jacobsen og Steintór Rasmussen
    Lag: Petur Háberg Jacobsen

    Eg seti meg taki mær eitt blað onki nýtt í tí
    havi lisið tað og sæð tað í dag.
    Tíðarleyst er og dagurin svann eg í náttini mældi
    tó einki har fann – mítt ljós niðurbrann

    Veitst tú hvat tað er hvat lívið inniber
    er meining við øllum her?
    Alt tað sum tú gav hvar blívir tað nú av
    tá dagur fer í kav

    Mær leingist út og eg vil avstað leitandi framm
    til ein nýggjan dag á ferð í hesi verð.
    Tí ofta eg móti tíðini rann og ongantíð friðin
    í sinninum fann – mítt ljós niðurbrann

    Veitst tú hvat tað er hvat lívið inniber
    er meining við øllum her?
    Alt tað sum tú gav hvar blívir tað nú av
    tá dagur fer í kav

    Á vegnum har – har sum lívið lær møtti eg tær
    sum gav mær eitt svar í øllum tí sum var.
    Og tú kvæð eitt heimligt lag í tí fjálgu lon,
    tá ið kvøldið kom – mítt ljós aftur brann

    Veit nú hvat tað er hvat lívið inniber
    ein meining er – við hesi verð 
    Er lívið ikki gott tó hvørvur áðrenn nátt
    so brátt fer alt um gátt

    Mamma, tell me what is wrong

    Orð: Steintór Rasmussen og Terji Rasmussen
    Lag: Terji Rasmussen
    Týtt til enskt: Denise Anderson
    Føroysk útgáva

    Mamma, tell me what is wrong
    and why are you so sad
    Mamma, is it work again
    that´s making you feel bad
    Mamma, is there something I can help you with
    or should I rather let you be
    is there trouble perhaps with me?

    Mamma, it´s evening now
    and peace is all around
    Mamma, from the window you can see
    a stirring in the town
    Mamma, a cup of coffee´s what we need
    and I can light your candle too
    you ought to know how much I love you

    Mamma, now it´s spring again
    with flow´rs where´er you see
    Mamma, are you thinking of those years
    when you were young like me
    Mamma, I know I´m always asking these things
    but, now I´ll quit nagging you
    I know quite well that you love me too
    Mamma…

    Lova mær við

    Orð og lag: Kim Larsen
    Týtt: Steintór Rasmussen

    Eg vil við í ta stóru verð
    Har eg alt kann vera
    Eg vil við inn í dreymaverð
    Har eg alt kann droyma

    Lova mær við til Santana
    Eg vil við eg vil við eg vil við
    Um tað er staðið har eg ikki bara
    Skal vera í frið

    Eg vil út á tað fríða hav
    Har eg frítt kann svimja
    Og koma upp í ta løttu luft
    Har eg lætt kann sveima

    Eg vil út á ta vøkru ogn
    Har eg væl kann anga
    Inn í stórbýar larm og royk
    Har ið eg kann reika

    Vetrarljóð

    Orð: Steintór Rasmussen
    Lag: Eyðun Nolsøe
    Týtt: Valgeir Skágfjörð

    Mjöllin fellur mjúk á furugreinar
    fyr en varir hvítt er yfir mó
    Drifa svifur, sest á hár og herðar
    heilsar mér nú myrkur vetur
    sest í hjarta mér,
    sakna, þrái og elska
    sakni, þrái og elska þig

    Eins fagurt tré í fölvum skógi
    í fimmbukulda biður eftir sól
    Veit að ávalit þiðnar allt um siðir
    aftur koma vökunætur
    skilja mína sorg
    sakna, þrái og elska
    sakna, þrái og elska þig

    Skildu mína angist
    sakna þrái og elska
    sakna, þrái og elska eina þig

    Tú skalt fáa mín morgun

    Orð og lag: Tom Paxton og Fred Åkerström
    Týtt: Steintór Rasmussen

    Handan frystan rút dansar vetrarsólin veika
    Gjøgnum glasið ein glæma á kroppin bleika
    Hárið flýtur vilt sum væna línið
    Vart tú vakin eg skuldi givið
    Tað sum ei frá mær er blivið
    Men tú skalt fáa mín morgun
    Og tú fært mín dag

    Og sólin klatra upp eftir gluggaklæði
    Handan tínu eyga trínur dreymakvæði
    Sum hóvur tær, tað er sum tú lær
    Vart tú vakin eg skuldi givið
    Tað sum ei frá mær er blivið
    Men tú skalt fáa mín morgun
    Og tú fært mín dag

    Handan gluggan hoyrist sangur í haga
    Sum várbarnið er ótolið aftur fer at daga
    Hoyra vit tað lag sum jørðin syngur
    Vart tú vakin eg skuldi givið
    Tað sum ei frá mær er blivið
    Men tú skalt fáa mín morgun
    Og tú fært mín dag

    Á summarfuglaveingjum blunkar eyga
    Pannu tíni perlur og hár í sólarreyða
    Og flúgva inn í sterka ljósið
    Vart tú vakin eg skuldi givið
    Tað sum ei frá mær er blivið
    Men tú skalt fáa mín morgun
    Og tú fært mín dag

    Til mánan

    Orð og lag: Jannika Hæggstrøm
    Týtt: Steintór Rasmussen

    Alt tegir blítt í kvirru
    Bert suð og kvøldarljóð
    Men tankar mínir geva onga ró
    Og tú kennist mær alvitandi
    Á ferð um tind og skarð
    Hvørjar hugmyndir sum bylgjast nú í mær
    Í tryggleika og friði kann eg líta á mín dag
    Gævi at eg eisini treivst á hendan hátt
    Men eg droymi tó um meira
    sum meg villur inn í mjørkan
    Nakað svart og hvítt ístaðin fyri grátt

    Máni er tú vitandi hví dreymar eru til
    Kann tíðin geva dreymum mínum svar
    Við kenslum alt ov stórum
    veit eg ikki hvat eg vil
    Og tankar mínir leita víða hvar

    Men í kvøld at kunna hugsa
    Meðan mánalýsið er
    Taka ímóti um tó ikki skyna á
    Hví dreymar líkjast tindum
    Og tað trygga kenst sum gil
    Mín innsti longsul ivast hvat hann vil
    Eg ynski ei milliónir
    Ikki status ella makt
    Av sonnum hvat tað er veitst bara tú
    Og tað ivaleyst var betri
    Um eg bara droymdi alt
    Skal eg royna nakað veit eg tað er nú

    Hvíla eyguni og droyma
    Vera vekk eitt lítið bil
    Og ekkaleys at vakna tá tú vil
    Ov bangin fyri svikum
    Ov varin kanska býtt
    Sum á gáttini til farið og til nýtt

    Tað er ikki tað tú sigur

    Orð og lag: Jan Græsel og Anne Linnet
    Týtt: Steintór Rasmussen

    Hurð tín læsist eftir tær
    Stongt var alt innanífrá
    Standi har
    Hvat havi eg gjørt skeivt
    Eg royni bert
    At koma á tal við teg

    Og tú hevur roynt at elskað
    Roynt at givið part av tær
    Men eg veit
    Tú goymir hjartað títt
    Men onki verður
    Sum tað áður var

    Tað er ikki tað tú sigur
    Men lygnin talar fyri seg
    Tað er meira tað
    At tú tigur
    Tað er mátin ið tú fert avstað

    Royndi tú við tínum tosi
    Segði tað sum er og var
    Í eygunum eitt lítið erligt brá
    Í røddini
    Tó lygnin goymdi seg

    Allatíð á ferð

    Orð: Steintór Rasmussen
    Lag: Jákup Zachariassen

    Eg nú siti her í kvøld
    Og eg skrivi heim til tín
    Nú sólin missir vald og fer í kav
    Tað ið ljósi dagur gav
    Og tann myrka náttin tók
    Og spyr meg ei hvar tíðin blívur av

    Lívið her, og tann dagur sum er
    Eri allatíð á ferð

    Tú kanst sveima frí
    Sveima uppum fjøll og ský
    Far far far
    Verðin bíðar eftir tær

    Er í luftini eitt svar
    Í hjørtunum ein vón
    Og á gøtuni er kærleiki og trúgv
    Um býarinnar mørk
    Og um høvini og lond
    Far avstað, sveima frítt og flúgv tín veg

    Lívið her, og tann dagur sum er
    Eri allatíð á ferð

    Og lættir tú tær á
    Fert tú so uppfrá
    Tú finnur bert á ferðini títt flog
    Flýgur so

    Eitt hitt

    Orð: Steintór Rasmussen
    Lag: Ingi Isaksen

    Harúti segði vindurin
    vetrinum farvæl
    Hann leikti og gav íblástur
    til sang og gittarspæl
    Av ungum varrum duttu orð,
    frá hjartanum eitt lag
    Lat heimin geva pláss til øll
    og kærleika hvønn dag

    Pápin spurdi dreingin,
    hvør átti henda song
    Hvør skrivað hevði orðini,
    tey elska vildu mong
    Og mamman sat í stovuni
    og hugdi út á vág
    Hon murra kundi sangin,
    hann fremst í huga lá

    Í hjartanum ein sangur, á varrunum eitt lag
    Lat heimin geva pláss til øll og kærleika hvønn dag

    Drongurin hann vandi nógv,
    í studio fekk tíð
    Lagið tað var givið út,
    tað fór um bygd og bý
    Sangurin fekk veingir,
    um landið var eitt hitt
    Tey hvítu kundu syngja við
    og eisini svørt og litt

    Tá forsetin helt talu,
    milliónir lýddu á
    Tá røðan hon var liðug
    ein sangur hoyrdist tá
    Børn í øllum aldri
    sum sungu sama lag
    Lat heimin geva pláss til øll
    og kærleika hvønn dag