Orð og lag: Friedrich Glück
Týtt úr týskum: Óli Dahl
1. So varliga rógv bátin,
nú dagur aftna man,
um stundum hann gerst kátur,
rógv varisliga fram.
2. Og fram við stillar strendur
hin kámi skuggi fer;
nú fargast fjallarendur
av roða, – sólin ger.
3. Rógv varliga á kvøldi;
still náttin sígur á.
Milt glampar stjørnufjøldin,
– við frið eg rógvi tá.

